فاطمةُ بضْعةٌ منِّی
آن چه عامه و خاصه به صدور آن از زبان رسولى که و ما ینْطقُ عنِ الْهوى (سوره النّجم آیه 3) اعتراف کردند، و منقِّدینى که تمام قدرت خود را در تضعیف اسناد روایات فضائل اهل بیت عصمت به کار بستند، از خدشه در سند این حدیث عاجز مانده و به صحّت آن به تمام مبانى و شروط مشایخ حدیث شهادت دادند که رسول خدا صلّی الله و علیه و آله و سلّم فرمود: «فَإِنَّما هِیَ فاطِمَةُ بِضْعة منِّی فَمَنْ أَغْضَبها أَغْضَبی» و فرمود: «فاطمةُ بضْعةٌ منِّی یریبنی ما أَرابها و یؤذینی ما آذاها.»
از فاطمه به پاره اى از انیّت خود تعبیر کرد. آن کس که «اول ما خلق» و «افضل من نطق» است، و اسم الله الاعظم در اسماء حسنى، و مثل الله الاعلى و فی الامثال العلیا است، او را تافته بافته از وجود خود دانسته، و غضب او را غضب خود، که غضب او غضب خداست شمرده، و این مقام حاکى از انشعاب فاطمه از مثَل نور خداست، و انعکاس غضب خدا و رسول در غضب صدیقه کبرى است.
«إِنَّ اللهَ یغْضَب لِغَضَبِک و یرْضى لرِضاک»: و به نقل فریقین به فاطمه فرمود بالاترین مرتبه کمال انسانیت مقام عصمت است که رضا و غضب، دائر مدار رضا و غضب خدا باشد. اگر عصمت کبرى به آن است که انسان کامل به جایى برسد که به قول مطلق، به رضاى خدا راضى شود و به غضب خدا غضب کند، فاطمه زهرا کسى است که به قول مطلق، خداوند متعال به رضاى او راضى مى شود و به است. «حیرةُ الکُمل» غضب او غضب مى کند، و این مقامى است که منشأ اوست که مشرق الانوار نجوم آسمان ولایت، و مخزن الاسرار تخوم کتاب هدایت است. اوست که همسر و مادر دوازده رئیس از اولاد اسماعیل است که خداوند در باب هفدهم در سفر تکوین تورات به حضرت ابراهیم خبر داد.
بر گرفته از بیانات حضرت آیت الله العظمى وحید خراسانى مدظلّه العالى به مناسبت بزرگداشت شهادت حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام)
