عمل به رأیی بر خلاف رأی (فتوای) ائمه معصومین (علیهم السّلام)

عبدالعظیم إبن عبداللَّه حسنى گوید: امام جواد (صلوات الله علیه) فرمود: از پدرم شنیدم که فرمود. از پدرم موسى بن جعفر (علیهما السّلام) شنیدم می فرمود: عمرو بن عبید نزد امام صادق (علیه السّلام) آمد. چون سلام کرد و نشست این آیه را خواند: «کسانى که از گناهان کبیره و زشتکاری ها دورى گزینند...» سپس از سخن باز ایستاد. امام صادق (علیه السّلام) به او فرمود: چرا سکوت کردى؟ گفت: دوست دارم گناهان کبیره را از کتاب خداى عزّ و جل بدانم. فرمود: آرى، اى عَمرو.

بزرگترین گناهان کبیره شرک به خداست که خدا می فرماید: «کسى که شرک به خدا آورد، خدا بهشت را بر او حرام کرده است» (سوره المائده، آیه 72)  و بعد از آن نومیدى از رحمت خداست، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «کسى جز مردم کافر از رحمت خدا نومید نشود» (سوره یوسف، آیه 87) و پس از آن ایمنى از مکر خداست، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «کسى از مکر خدا ایمن نشود، مگر مردم زیانکار» (سوره الأعراف، آیه 99) و از گناهان کبیره است عقوق والدین، زیرا خداى سبحان عاق والدین را زورگوى با شقاوت قرار داده است. (سوره مریم، آیه 32)  قتل نفسى که خدا آن را محترم دانسته مگر به حق، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «کیفر او دوزخست و در آن جاودان باشد» تا آخر آیه. (سوره النساء، آیه 93)  متهم ساختن زن پاکدامن، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «آنها در دنیا و آخرت لعنت شده اند و عذاب بزرگى دارند» (سوره النور، آیه 23) خوردن مال یتیم، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «آنها در شکم هاى خویش آتش فرو می برند و به آتشى افروخته درون خواهند شد» (سوره النساء، آیه 10) فرار از جهاد، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «و هر که در آن روز به آنها پشت کند مگر آن که به منظور بکار بردن حیله جنگی باشد و یا بخواهد به گروه خود ملحق شود، به غضب خدا برگشته و جایش جهنم است که بد سرانجامى است» سوره الأنفال، آیه 16)  ربا خوارى، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «کسانى که ربا می خورند رفتار و کردارشان مانند شخص جن زده و فریب خورده شیطان است» (سوره البقره، آیه 275) سِحر، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «قطعا" دانستند کسی که خریدار او شود، از آخرت نصیبی ندارد» (سوره البقره، آیه 2) زناکارى، زیرا خداى عزّ و جل می فرماید: «و هر که چنان کند کیفر گناه خود بیند و در روز قیامت عذابش دو برابر شود و با خوارى در آن جاودان باشد.» (سوره الفرقان، آیه 68) و سوگند دروغ براى بدکارى، زیرا خداى عزّ و جل  می فرماید: «کسانى که عهد خدا و سوگندهاى خود را به بهای ناچیزی می فروشند، در آخرت نصیبی ندارند» (سوره آل عمران، آیه 77) و خیانت در غنیمت جنگى، زیرا خداى عزّ و جل  می فرماید: «و هر که در غنیمت خیانت کند روز قیامت به کیفر آن برسد.» (سوره آل عمران، آیه 161) و باز داشتن زکات واجب، زیرا خداى عزّ و جل  می فرماید: «با آنها پیشانى و پشت و پهلوى آنها را داغ کنند» سوره التوبه، آیه 35) و شهادت دروغ و کتمان شهادت، زیرا خداى عزّ و جل فرماید: «هر که شهادت را کتمان کند، دلش گنه کار است» (سوره البقره، آیه 283) نوشیدن شراب (خَمر)، زیرا خداى عزّ و جل از آن نهى فرموده، همانطور که از پرستش بت ها نهى فرموده است (سوره المائده، آیه 90) نماز یا واجب دیگر خدا را عمدا" ترک کردن، زیرا رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله و سلّم) فرمود: کسى که نماز را عمدا" ترک کند، قطعا" از پیمان و تعهّد خدا و رسولش بیزارى جسته است، و پیمان‏ شکنى و قطع رحم، زیرا خداى عزّ و جل (در مورد پیمان شکن و قاطع رحم) می فرماید: ایشانند که برای آنها لعنت و بدی سرای (دوزخ) است» (سوره الرعد، آیه 25) راوى گوید: عمرو از خدمت امام (علیه السّلام) بیرون رفت، در حالى که شیون گریه ‏اش بلند بود و می گفت: هلاک شد کسى که به رأى (فتوای) خود عمل نمود و در فضل و علم با شما مبارزه کرد.

اصول کافی، جلد سوم